Mieszkanie Jeiny

Mieszkanie mieści się w jednej ze starych kamienic w niezbyt przyjemniej dzielnicy. Nie jest zbyt duże. Sypialnia, łazienka, salon i kuchnia.

Jeina przyprowadziła Raphaela do swojego mieszkania.
- Ostrzegam jest bałagan straszny... Ja tu bywam zazwyczaj tylko na noc...
Mruknęła otwierając drzwi i wpuszczając gościa przodem, po czym zaprowadziła go do małego saloniku. Bezceremonialnie zwaliła z kanapy jakieś szmaty na podłogę.
- No to siadaj... Ja zrobię coś do jedzenia... Mam nadzieje że nie masz nic przeciwko zupkom chińskim... Zazwyczaj jadam na mieście ale chyba jakieś mam.
Powiedziała po czym wyszła z pokoju.

Raphael ruszył za nią.
-Czy mogę ci w czymś pomóc? - zapytał. - I co to są te 'zupki chińskie?'
Widać było, że jest zaciekawiony kolejnym nowym określeniem.

- Eeeee...
Dziewczyna popatrzyłą na niego z niemarawym uśmiechem.
- To takie jedźenie niezbyt wytrawne...
Mrukneła wchodźąc do zakurzonej kuchni. Przez chwilę szukała czegoś po szafkach ąż wyciągneła dwie saszetki i miski. Po czym wsypała zawartość saszetek do misek i włączyłą czajnik elektryczny.
- Teraz wystarczy zalać wrzątkiem i odczekać pięć minut...

-Bardzo pomysłowe. - przyznał rewolwerowiec. Podszedł do okna i wyjrzał przez nie na miasto. Widok z tej dzielnicy nie był specjalnie interesujący. Nie było widać Wieży, nawet jeśli była tylko imitacją tej prawdziwej.
Co jakiś czas wracał myślami do rzezi w Dixie Pig. Był pewien, że swoją za tym rewolwerowcy. Tylko powód pozostawał niejasny.

- Gotowe... Smacznego...
Głos dziewczyny wyrwał go z zamyślenia. Jeina podała mu łyżke i usiadła przy małym stole. Zaczeła jeść powoli dmuchając co jakiś czas na łyżkę aby ostudzić zupkę.

Raphael również usiadł i zajął się jedzeniem. Już po chwili skończył. Wprawdzie zupa była strasznie 'sztuczna' w porównaniu do tego, co jadł w Gilead, ale zaspokajała głód i była dosyć poręczna.
-Bardzo dziękuję za posiłek, sai. - powiedział z uśmiechem.

- Nie ma o czym mówić... Zaraz pościele Ci łóżko...
Odpowiedziałą uśmiechem i lekko zmarszczyła brwi.
- Co oznacza sai?

-Sai to słowo w Wysokiej Mowie. Oznacza kogoś, kogo darzymy szacunkiem. - wyjaśnił rewolwerowiec, ściągając właśnie pas z rewolwerami i chowając go do torby.
-W Nowym Jorku nie używa się zwrotów grzecznościowych?

- Raczej żadko... a jeśli już to zwracamy się tylko per pani albo pan... Ale to raczej wymuszone jest...
Mrukneła dokańczając swoją porcjie.

Rewolwerowiec tylko wzruszył ramionami. Wstał od stołu i przeszedł do pokoju. Zauważył dziwnie znajome mu urządzenie. Podszedł do niego i nacisnął włącznik.
Leciała właśnie relacja z meczu futbolu. W przeciwieństwie do ostatniego 'ruchomego obrazu' jaki widział Raphael, ten był kolorowy.

Dziewczyna weszła za nim do pokoju i uśmiechneła się rozbawiona.
- Widze że macie u siebie to pudło ogłupiające ludzi...
Powiedziała śmiejąc się po czym wyszła za pokoju. Wróciła po 5 minutach.
- No masz już łóżko poscielone...

-W Gilead nie, ale w innych baroniach spotkałem się z czymś takim, lecz czarno-białym. Mieli nawet jakąś stację nadawczą z nagrywaczami obrazu.
Raphael przeszedł do pokoju, z którego przyszła Jeina.
-Bardzo dziękuję, ale jakoś nie widzę tu drugiego dla ciebie. Prześpię się na tym długim fotelu. - wskazał na kanapę przed telewizorem.

- Ehhh wiedziałam że nie pujdzie tak łatwo... Nie wygłupiaj się... Jesteś moim gościem i będziesz spać na łóżku, ja sie prześpie na kanapie i nawet się nie waż mi sprzeciwiać!
Powiedziałą krzyżujac ręce na piersiach.

-Zaryzykuję. - uśmiechnął się pod nosem i skierował z powrotem do pokoju. Usiadł na kanapie i znów wpatrzył się w telewizor. Mówili coś o wypadku. Miał dziwne wrażenie, że to ten, w którym brał udział.

- Dlaczego w faceci jesteście zawsze tak cholernie uparci! Jak ty nie będziesz spał na łóżku to nikt nie będzie spał!
Burkneła siadając na drugim koncu kanapy i z obrażoną miną wlepiła wzrok w TV.

Raphael nie zareagował na irytację Jeiny. Przez jakiś czas patrzył jeszcze na telewizor, ale nie pokazywali nic konkretnego. Ani słowa o Dixie Pig.
Rewolwerowiec oparł się wygodnie i trochę wyciągnął do przodu. Już po chwili spał.

Dziewczyna popatrzyła na chłopaka a jej brew lekko zadrgała.
- Co za...
Mrukneła ale nie dokończyła po chwili skuliła się na drugim końcu kanapy. Leżała jeszcze długo aż zmożył ją sen.

Mężczyzna znów obudził się pierwszy. Postanowił się umyć. Nauczenie się obsługi prysznica nie zajęło mu długo. Odświeżony wrócił do pokoju i usiadł na jednym z foteli. Zastanawiał się nad tym, jak wrócić do swojego świata i odnaleźć Mroczną Wieżę.

- Co tak wcześnie?
Mrukneła dziewczyna nawet nie starając się stłumić ziewnięcia. Usiadła przecierając oczy i mrucząc coś do siebie. Po chwili wstała co spowowdowało że jej kości "zaskrzypiały". Jeina jękneła z bólu pocierając odrętwiały kark.
- To kurde twoja wina! Gdybyś nie robił z siebie dżentelmena na siłę i poszedł spać na łóżko tak jak ci mówiłam to nie musili byśmy się gnieść na kanapie we dwoje...
Warkneła rozeźlona, wychodźąc z pokoju. Wróciła po pietnastu minutach owinięta ręcznikiem, a mokre włosy świadczyły o tym że brała prysznic.
- Chcesz jajecznice na śniadanie?

Raphael uśmiechnął się pod nosem.
-Ja ją zrobię. - powiedział, przechodząc do kuchni. Szybko znalazł jajka i pozostałe składniki oraz odpowiednią patelnię. Po parunastu minutach 'danie' było gotowe i studziło się na talerzach.
-Mam nadzieję, że ci zasmakuje.

- Napewno nie może być gorsza od mojej...
Meukneła siadając rzy stole, ukroiła sobie kromkę chleba i powoli zaczeła jeść.
- Naprawde dobra...

Rewolwerowiec zjadł bardzo mało. Wstał od stołu i pozmywał naczynia.
-Jaki jest dziś dzień? - zapytał z ciekawości.
"Pewnie data i tak mi nic nie powie." - westchnął w myślach.

Dziewczyna spojrzała odruchowo w stronę kalendarza wuszącego na ścianie.
- Hymmm... Sobota... A co?

Raphael również zerknął na kalendarz. Rachuba dni i lat wydawała mu się dziwnie niepraktyczna, ale nie skomentował tego, tylko wzruszył ramionami.
Zebrał swoje rzeczy i przygotował się do wyjścia.